Merhaba sevgili dostlar. Mardin'den döneli bir kaç gün oldu ama işler güçlerden blokla ilgilenememiştim.
Öncelikle Mardin yine çok güzel geçti. Geçen sene şehrin yeni kısmındaki Öğretmenevinde kalmıştık. Bu defa eski bölgede Zinciriye Butik Otel'de kaldık. Tipik bir taş ev olan otel, Zinciriye Medresesinin hemen önündeydi ve Mezapotamya ovasına bakıyordu. Bir deeee, bi dolunay vardı, bi dolunay vardı, kelimelerle anlatamam. Gece ova sanki bir deniz, köy yerleşimleri adalar, tek tek ışıklar lüfer tekneleri.
Mardin gündüzü ayrı güzel zaten, onu biliyordum. Bu defa bol bol çarşıda dolaştım. Kumaşçılara gittim. Ama hayal kırıklığı yaşadım. Her dükkan sanki İstanbul'dan ışınlanmış gibi. Yöreye özgü ne bir dokuma, ne de Mardin desenli bir kumaş bulamadım. İnanmazsınız ama İstanbul desenli bir kumaş aldım.
Makineye dikkatinizi çekerim.
Eşek üzerinde sohbet.
Çok eğimli ve merdivenli bir şehir olan Mardin'de bu hayvan çok kullanılıyor, çöpleri bile çoğu yerde eşeklerle topluyorlar. ( Belediyenin kadrolu çöpçü eşekleri varmış :))
Tesadüfen çocukların fotoğraflarını çekerken, kolumdan tutup beni anneannelerinin atölyesine götürdüler. Atölye sahibi hanım, Mardin'in ilk kadın girişimçilerindenmiş. Elinde eski nakışlar, kanaviçeler olanlar, buraya getiriyormuş. Onlar da bu nakışları kumaşlarla birlikte, seccade, yatak takımı, oda takımı gibi yeniden değerlendiriyorlarmış.
Yine tadı damağımda kalan (yemek anlamında da) bu şehre ilk fırsatta yeniden gitmek dileğiyle...
